thank you!

uhmm.. meron ako dapat iboblog dito nung weekend. kaso hindi ko nasave yung mga pinagsusulat ko.

sayang!

pero ok lang. matatawa ka lang kase sa lukso ng aking damdamin. haha.

oh well, hindi ko na ulit nasubukan ulitin kung ano man yung dapat kong isulat, dahil tinamad ako.

nasira kase ang telepono.

hahaha..

pero etong blog kong ito ay para sayo.

ako'y iyong pinangiti.. :)

ng di mo lang alam.

ng dahil sayo, nalaman ko na espesyal pa rin pala ako. or pwede pa rin akong maging espesyal sa mata ng iba.

na may humahanga pa rin pala saken.

na pwede pa rin pala na may magkagusto saken.

kahit ako'y..

isang dalagang ina.

---

natuwa ako nung nagkita tayo. kase ang tagal-tagal nung tayo ay huling nagkita. hayskul pa yun no! at natatawa ako sa mga kwentuhan natin kase nga ang nerdy-nerdy mo pa nun eh.

hmm.. di ko alam kung gradeskul o hayskul un pero, dati nagkakausap tayo sa telepono dahil nga sa aking kaibigan.

heniwei...

maraming salamat at ikaw ay aking kaibigan.
ako'y iyong pinangiti.
abot hanggang tenga.
peksman.
salamat sa pag-intindi sa nararamdaman ko.

mahirap man aminin pero eto kase yung totoo eh..

marts pa rin.